brzeszczot

brzeszczot: brzeszczot {{/stl_13}}{{stl_8}}rz. mnż I, D. -u || -a, Mc. brzeszczotocie {{/stl_8}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'płaska stalowa, tnąca część piły lub piłki, mająca zęby na jednym lub obu brzegach': {{/stl_7}}{{stl_10}}Złamać brzeszczot przy przecinaniu żelaznej rury. Zdarty brzeszczot. Wymienić brzeszczot w piłce. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'w broni siecznej, np. szabli: płaska stalowa część służąca do cięcia; klinga' {{/stl_7}}

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

brzeszczot — m IV, D. u a. a, Ms. brzeszczotocie; lm M. y 1. «część broni siecznej (od rękojeści w dół) służąca do kłucia lub cięcia; głownia, klinga» 2. techn. «część tnąca piły (piłki) w postaci stalowej taśmy z naciętymi zębami, przystosowana do… … Słownik języka polskiego
klinga — ż III, CMs. klingandze; lm D. kling «ostrze broni siecznej: szabli, szpady, floretu itp.: głownia, brzeszczot» ‹niem.› … Słownik języka polskiego
wyrzynarka — ż III, CMs. wyrzynarkarce; lm D. wyrzynarkarek 1. techn. «piła ręczna o wąskim brzeszczocie oraz kabłąku z rury stalowej napinającym brzeszczot, służąca do wyrzynania otworów i wykrojów w drewnie» 2. techn. «obrabiarka do drewna, w której… … Słownik języka polskiego
klinga — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. klingandze {{/stl 8}}{{stl 7}} ostrze, najważniejsza część broni siecznej (szpady, szabli, floretu) od rękojeści w dół; brzeszczot, głownia <niem.> {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień

Academic Dictionaries and Encyclopedias